میگرن وضعیتی است که در آن سردردهای مکرر و ناتوان کننده را تجربه می کنید. این عارضه 12 درصد مردم آمریکا را تحت تاثیر قرار می دهد. حملات میگرن ممکن است بسیار شدید باشند. این حملات معمولا به شکل زق زق کردن و دردهای ضربان دار توصیف می شوند که می تواند در یک یا دو طرف سر احساس شود.
برخی از افراد مجموعه ای از علائم را تجربه می کنند که به آن اورای (aura) قبل از میگرن گفته میشود. در ادامه برای بررسی عمیق تر داروهای درمان میگرن با ما در داروخانه آنلاین دیجی دارو همراه شوید.
داروهای بدون نسخه برای حملات میگرن
چند نوع داروی بدون نسخه وجود دارد که برای درمان میگرن استفاده می شود. اکثر این داروها، از حمله میگرن جلوگیری نمی کنند بلکه با علائم حمله میگرن مقابله می کنند.
این داروها را به صورت قرص یا کپسول می توانید از داروخانه ها تهیه کنید. مقدار داروی موجود در یک کپسول یا قرص تکی می تواند متفاوت باشد، بنابراین قبل از مصرف به نوشتۀ درج شده روی آن توجه کنید.
داروهای زیر درمان های خط اول هستند. یعنی این داروها به طور کلی اولین نوع درمانی هستند که برای حملات میگرن توصیه می شوند. به همین ترتیب، ممکن است برای همه موثر نباشد، به ویژه هنگامی که درد میگرن شدید باشد.
ایبوپروفن (Advil, Motrin)
ایبوپروفن یکی از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID) است که می تواند برای درمان میگرن استفاده شود داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی اغلب برای درمان علائمی مانند درد، التهاب و تب استفاده میشوند.
داروهای ضد التهاب سنتی مانند ایبوپروفن با مهار آنزیم هایی به نام سیكلوكسیژناز 1 و 2، کار می کنند. با انسداد این آنزیم ها، داروهای ضد التهاب از ایجاد تركیباتی به نام پروستاگلاندین جلوگیری می كنند كه با این کار درد و تورم را كم می كنند.
مقدار توصیه شده ایبوپروفن برای حملات میگرن 400 میلی گرم است. با این حال، دوزهای تا 800 میلی گرم نیز استفاده می شود.
یک منبع معتبر در سال 2013 اعلام کرد که مصرف ایبوپروفن در طی حمله میگرن تقریباً در نیمی از افراد باعث تسکین درد می شود. با این حال، تسکین کامل درد فقط در اقلیت آزمایش شوندگان مشاهده شد.
ناپروکسن (Aleve)
ناپروکسن نیز یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی است. این دارو برای تسکین درد تقریباً به همان روشی که ایبوپروفن دارد عمل می کند. با این حال، زمان شروع تاثیر آن کندتر از ایبوپروفن است، به این معنی که احساس اثرات ناپروکسن ممکن است بیشتر طول بکشد.
دوز توصیه شده معمول ناپروکسن برای میگرن حاد 500 میلی گرم است. در بعضی موارد، از دوزهای حداکثر 825 میلی گرم نیز استفاده می شود.
یک بررسی در سال 2020 نشان داد که اگرچه ناپروکسن برای تسکین درد میگرن نسبت به روش دارونما (روش درمان تلقینی) بهتر بود، اما سایر مسکن ها که معمولاً استفاده می شوند نتایج بهتری را گزارش کرده اند. منتقدین این دارو را به عنوان یک درمان مستقل برای درد حاد میگرن توصیه نکردند.
ناپروکسن در صورت ترکیب با سایر داروها می تواند درد حاد میگرنی را کاهش دهد. به عنوان مثال، مشخص شده است که استفاده از ناپروکسن به همراه داروی تجویز شده سوماتریپتان نسبت به استفاده از هر دو دارو به تنهایی موثرتر است.
آسپرین
مانند ایبوپروفن و ناپروکسن، آسپرین نیز یک داروی ضد التهاب غیراستروئیدی (NASID) است و از طریق مکانیزمی مشابه سایر داروهای ضد التهاب که تاکنون در مورد آنها بحث کردیم، کار می کند. دوز توصیه شده آسپرین برای میگرن حاد تا 1000 میلی گرم است.
یک منبع معتبر در سال 2010 نشان داد که این دوز آسپرین اثر مشابهی با دوزهای 50 یا 100 میلی گرم سوماتریپتان دارد. یک بررسی معتبر که در سال 2014 انجام شد از آسپرین در دوزهای 900 تا 1000 میلی گرم برای درد حاد میگرن حمایت کرد.
آسپرین علاوه بر کمک به درمان درد حاد میگرنی، می تواند در جلوگیری از حملات میگرن نیز موثر باشد. برخی از داده ها حاکی از آن است که آسپرین روزانه در دوزهای 81 تا 325 میلی گرم می تواند به جلوگیری از بروز حملات میگرن کمک کند.
استامینوفن کدئینه (Tylenol)
از استامینوفن اغلب برای درمان علائمی مانند درد و تب استفاده می شود. استامیفون را پاراستامول نیز می نامند. مکانیسم دقیق نحوه عملکرد استامینوفن برای کاهش درد ناشناخته است. مقدار توصیه شده استامینوفن برای میگرن 1000 میلی گرم است.
یک بررسی در سال 2013 نشان داد که استامینوفن نسبت به دارونما برای تسکین درد حاد میگرن بهتر است. با این حال، به اندازه سایر گزینه های تسکین درد موثر نبود. این بررسی به ویژه در مورد کاهش درد شدید میگرن بسیار درست بود.
منتقدان به این نتیجه رسیدند که استامینوفن می تواند یک گزینه درمانی خط اول برای کسانی که نمی توانند داروی ضد التهاب غیراستروئیدی مصرف کنند، باشد.
آسپرین، استامینوفن، کافئین (Excedrin)
این داروی بدون نسخه (اکسدرین یا آکسار) در واقع ترکیبی از سه ماده تشکیل دهنده با دوز ثابت است که عبارتند از:
آسپرین (250 میلی گرم)
استامینوفن (250 میلی گرم)
کافئین (65 میلی گرم)
هر یک از این مواد سازوکار خاص خود را دارند، که در مورد آسپرین و استامینوفن قبلاً بحث کردیم.
وقتی سردرد می گیرید، جریان خون در مغز شما افزایش می یابد. کافئین می تواند باعث انقباض (سفت شدن) رگ های خونی مغز و کاهش این جریان خون شود. کافئین دارای خواص ضد التهابی نیز است و می تواند اثرات آسپرین و استامینوفن را افزایش دهد.
ترکیبی از آسپرین، استامینوفن و کافئین بدون نسخه و به صورت قرص یا کپسول در داروخانه ها وجود دارد.
مانند دیگر داروهای بدون نسخه که قبلاً در مورد آنها بحث کردیم، مطالعاتی در مورد اثر آسپرین، استامینوفن و کافئین بصورت ترکیبی انجام شده است. در حقیقت، برخی از مطالعات نشان داده اند كه این دارو از ایبوپروفن و سوماتریپتان تکی موثرتر است.
عوارض جانبی بالقوه
شایعترین عوارض جانبی داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NASID)، علائم گوارشی مانند ناراحتی معده، اسهال و حالت تهوع است. این داروها مکن است خطر ابتلا به زخم معده را افزایش دهند. به دلیل خطر ابتلا به سندرم ری، کودکان نباید آسپرین مصرف کنند.
در موارد نادر، استامینوفن می تواند واکنش های آلرژیک ایجاد کند و در صورت مصرف زیاد باعث آسیب کبدی شود. همچنین به طور کلی ایده خوبی است که هنگام مصرف استامینوفن از مصرف الکل خودداری کنید.
کافئین موجود در قرص های ترکیبی آسپرین، استامینوفن و کافئین نیز می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که شامل عصبی شدن، سرگیجه و حالت تهوع می شود.
منبع: healthline.com
