آرنج تنیس باز یا اپیکوندیلیت جانبی، التهاب دردناک مفصل آرنج است که در اثر فشار مکرر (استفاده بیش از حد) ایجاد می شود. درد در قسمت بیرونی (جانبی) آرنج قرار دارد، اما ممکن است از پشت ساعد ساطع شود. به احتمال زیاد وقتی دست خود را صاف یا کاملاً باز می کنید، احساس درد خواهید کرد.
چه چیزی باعث ایجاد آرنج تنیس باز می شود؟
تاندون قسمتی از ماهیچه است که به استخوان متصل می شود. تاندون های ساعد ماهیچه های ساعد را به استخوان خارجی آرنج متصل می کنند. آرنج تنیس باز اغلب زمانی رخ می دهد که ماهیچه خاصی در ساعد (عضله اکستانسور کارپی رادیالیس برویس (ECRB)) آسیب ببیند. ECRB به بالا بردن (کشیدن) مچ کمک می کند.
فشار مکرر ماهیچه، ECRB را تضعیف می کند و باعث ایجاد پارگی بسیار ریز در تاندون ماهیچه در نقطه ای می شود که به قسمت خارجی آرنج متصل می شود. این پارگی ها منجر به التهاب و درد می‌شوند.
هرگونه فعالیتی که شامل پیچ خوردن مکرر مچ شود، می تواند باعث ایجاد آرنج تنیس باز گردد. این فعالیتها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تنیس و دیگر ورزشهای راکتی
- شنا كردن
- گلف
- چرخاندن کلید
- استفاده مکرر از پیچ گوشتی، چکش یا رایانه
علائم آرنج تنیس باز چیست؟
در صورت داشتن آرنج تنیس باز ممکن است برخی از علائم زیر را تجربه کنید:
- درد آرنج که در ابتدا خفیف است اما به تدریج بدتر می شود
- درد از بیرون آرنج تا ساعد و مچ ادامه دارد
- گرفتگی ضعیف
- افزایش درد هنگام دست دادن یا فشار دادن یک شی
- درد هنگام بلند کردن چیزی، استفاده از ابزار یا باز کردن شیشه ها
آرنج تنیس باز چگونه درمان می شود؟
مداخلات غیر جراحی
حدود 80 تا 95 درصد موارد آرنج تنیس بازو را می توان با موفقیت بدون جراحی درمان کرد. پزشک ابتدا یک یا چند درمان زیر را تجویز می کند:
- استراحت: اولین قدم برای بهبودی شما این است که به بازوی خود چند هفته استراحت دهید. ممکن است پزشک به شما یک بریس بدهد تا به حرکت در آوردن ماهیچه های آسیب دیده کمک کند.
- یخ: پک های یخ روی آرنج می توانند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کنند.
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: داروهای بدون نسخه مانند آسپرین و ایبوپروفن می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند.
- فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست از تمرینات مختلف برای تقویت عضلات ساعد شما و بهبودی استفاده می کند. این تمرینات ممکن است شامل تمرینات بازو، ماساژ یخ و تکنیک های تحریک عضلات شود.
- سونوگرافی درمانی: در سونوگرافی درمانی، یک پروب سونوگرافی بر روی دردناک ترین ناحیه روی بازوی شما قرار می گیرد. این پروب، امواج صوتی با فرکانس بالا را برای مدت زمان معینی در بافت ها منتشر می کند. این نوع درمان می تواند به کاهش التهاب و تسریع بهبودی کمک کند.
- تزریق استروئید: پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که داروی کورتیکواستروئید را مستقیماً به عضله آسیب دیده یا جایی که تاندون به استخوان در آرنج متصل می شود تزریق کند. این کار می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
- موج شوک درمانی: درمانی تجربی است که امواج صوتی را به آرنج می رساند تا روند بهبودی بدن را ارتقا دهد. پزشک شما ممکن است این درمان را ارائه دهد یا ندهد.
- تزریق پلاسمای سرشار از پلاکت: این کار یک امکان درمانی است که بسیار امیدوار کننده به نظر می رسد و توسط برخی از پزشکان از آن استفاده می شود.
عمل جراحي
در صورت عدم بهبود علائم پس از یک سال درمان، ممکن است نیاز به جراحی باشد. شما و پزشک خود می توانید تعیین کنید که آیا جراحی برای بهبود وضعیت شما ضروری است یا خیر.
جراحی یا از طریق یک محدوده کوچک که در آرنج وارد می شود (به صورت آرتروسکوپی) یا از طریق یک برش بزرگتر که مستقیماً روی آرنج ایجاد می شود (جراحی باز) انجام می شود. از هر دو روش برای برداشتن بافت مرده و اتصال مجدد ماهیچه های سالم به استخوان استفاده می شود.
بعد از جراحی، ممکن است بازوی شما با آتل بی حرکت شود. این کار برای کمک به بازگرداندن قدرت و انعطاف پذیری ماهیچه ها انجام می شود.
جراحی در 80 تا 90 درصد موارد با موفقیت آرنج تنیس باز را درمان می کند. با این حال، معمول است که مقداری از دست دادن قدرت عضلانی را تجربه کنید.
چگونه می توان از آرنج تنیس باز جلوگیری کرد؟
روش های متعددی برای پیشگیری از آرنج تنیس آرنج وجود دارد، از جمله:
- اطمینان حاصل کنید که از تجهیزات و تکنیک مناسب برای هر ورزش یا کار استفاده می کنید
- انجام تمریناتی که قدرت و انعطاف پذیری ساعد را حفظ می کند
- بعد از فعالیت بدنی شدید آرنج خود را یخ بزنید
- در صورت خم شدن یا صاف کردن بازو، آرنج خود را استراحت دهید
اگر این مراحل را انجام دهید و از وارد آمدن فشار به تاندون های آرنج خودداری کنید، می توانید شانس ابتلا به آرنج تنیس باز را کاهش داده یا از بازگشت آن جلوگیری کنید.
