عدم تحمل هیستامین چیست؟
عدم تحمل هیستامین، حساسیت به هیستامین نیست، بلکه نشانه این است که مقدار زیادی از آن را در بدن خود ایجاد کرده اید.
هیستامین یک ماده شیمیایی است که مسئول چند عملکرد اصلی است:
- پیام ها را به مغز شما منتقل می کند
- باعث ترشح اسید معده برای کمک به هضم غذا می شود
- پس از آسیب یا واکنش آلرژیک به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی آزاد می شود
وقتی مقدار هیستامین خیلی بالا می رود یا نمی تواند به درستی تجزیه شود، بر عملکردهای طبیعی بدن تأثیر می‌گذارد.
علائم
هیستامین با علائم و واکنشهای رایج آلرژیک همراه است. بسیاری از این واکنش‌ها مشابه با موارد عدم تحمل هیستامین است.
برخی از واکنشهای متداول مرتبط با عدم تحمل شامل موارد زیر است:
- سردرد یا میگرن
- گرفتگی بینی یا مشکلات سینوس
- خستگی
- کهیر
- مشکلات گوارشی
- چرخه قاعدگی نامنظم
- حالت تهوع
- استفراغ
در موارد شدیدتر عدم تحمل هیستامین، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:
- گرفتگی شکم
- تورم بافتی
- فشار خون بالا
- ضربان قلب نامنظم
- اضطراب
- مشکل در تنظیم دمای بدن
- سرگیجه
چه عواملی باعث بالا رفتن مقدار هیستامین می شوند؟
بدن به طور طبیعی هیستامین را به همراه آنزیم دی آمین اکسیداز (DAO) تولید می کند.DAO مسئول تجزیه هیستامینی است که از غذاها دریافت می کنید.
اگر دچار کمبود DAO شوید و قادر به تجزیه هیستامین نباشید، ممکن است دچار عدم تحمل هیستامین شوید.
برخی از دلایلی که ممکن است میزان آنزیم DAO را تحت تأثیر قرار دهند عبارتند از:
- داروهایی که عملکرد DAO را مسدود می کنند یا از تولید آن جلوگیری می کنند
- اختلالات دستگاه گوارش، مانند سندرم روده نشت پذیر و بیماری التهابی روده
- غذاهای سرشار از هیستامین که باعث عملکرد نامناسب آنزیم های DAO می شوند
- غذاهایی که آنزیم های DAO را مسدود می کنند یا باعث ترشح هیستامین می شوند
رشد بیش از حد باکتریها عامل دیگری در ایجاد عدم تحمل هیستامین است. وقتی غذا خوب هضم نمی‌شود، باکتریها رشد می‌کنند و باعث تولید بیش از حد هیستامین می شوند. میزان طبیعی آنزیم های DAO نمی تواند باعث افزایش هیستامین در بدن شده و در نتیجه منجر به واکنش شود.
کنترل سطح هیستامین با رژیم غذایی
غذاهایی که باید از آنها اجتناب کنید
یک رژیم غذایی سالم حاوی مقدار متوسطی از هیستامین است. با این حال، برخی از مواد غذایی سرشار از هیستامین وجود دارند که می توانند واکنش های التهابی و سایر علائم منفی را تحریک کنند.
خوراکی های سرشار از هیستامین عبارتند از:
- الکل و سایر نوشیدنی های تخمیر شده
- غذاهای تخمیر شده و محصولات لبنی، مانند ماست و کلم ترش
- میوه های خشک
- آووکادو
- بادمجان
- اسفناج
- گوشت های فرآوری شده یا دودی
- صدف
- پنیر کهنه
همچنین تعدادی ماده غذایی وجود دارد که باعث ترشح هیستامین در بدن می شود، مانند:
- الکل
- موز
- گوجه فرنگی
- جوانه گندم
- لوبیا
- پاپایا
- شکلات
- مرکبات
- آجیل، به ویژه گردو، بادام هندی و بادام زمینی
- رنگهای غذایی و سایر مواد افزودنی
غذاهایی که مانع تولید DAO می شوند عبارتند از:
- الکل
- چای سیاه
- چای ماته
- چای سبز
- نوشیدنی های انرژی زا
غذاهایی که باید بخورید
اگر عدم تحمل هیستامین دارید، استفاده از غذاهای کم هیستامین در رژیم غذایی می تواند به کاهش علائم کمک کند. چیزی به عنوان رژیم غذایی بدون هیستامین وجود ندارد. قبل از اینکه مواد غذایی را از رژیم خود حذف کنید، با یک متخصص رژیم غذایی مشورت کنید.
برخی از غذاهای کم هیستامین عبارتند از:
- گوشت تازه و ماهی تازه صید شده
- میوه های غیر مرکبات
- تخم مرغ
- غلات فاقد گلوتن، مانند کینوا و برنج
- جایگزین های لبنی، مانند شیر نارگیل و شیر بادام
- سبزیجات تازه به جز گوجه فرنگی، آووکادو، اسفناج و بادمجان
- روغن های آشپزی، مانند روغن زیتون
تشخیص عدم تحمل هیستامین
قبل از رسیدن به تشخیص، پزشک سایر اختلالات یا آلرژی های احتمالی که باعث علائم مشابه می شوند را حذف می‌کند.
همچنین ممکن است پزشک توصیه کند 14 تا 30 روز از رژیم غذایی حذف هیستامین استفاده کنند. در این رژیم لازم است هر نوع ماده غذایی حاوی هیستامین یا محرک هیستامین را حذف کرده و مجدداً به آرامی آنها را برای مشاهده واکنش های جدید مصرف کنید.
پزشک ممکن است از شما یک نمونه خون بگیرد تا به منظور تشخیص کمبود DAO آن را تجزیه و تحلیل کند.
روش دیگر برای تشخیص عدم تحمل هیستامین از طریق آزمایش پریک (خراش) است. یک مطالعه در سال 2011 اثربخشی آزمایش پریک را برای تشخیص عدم تحمل هیستامین بررسی کرد. محققان پوست 156 نفر را خراشیده و محلول 1 درصد هیستامین بر روی استعمال کردند. برای کسانی که مشکوک به عدم تحمل هیستامین بودند، آزمایش خراش 79 درصد مثبت بود و باعث یک برجستگی قرمز و خارش دار در ناحیه آزمایش شد که در عرض 50 دقیقه برطرف نمی شد.
کلام آخر
عدم تحمل هیستامین می تواند علائم ناخوشایندی ایجاد کند، اما با رژیم کم هیستامین قابل درمان است.
عدم تحمل هیستامین نباید توسط خود فرد تشخیص داده شود زیرا علائم آن مشابه با علائم سایر مواد حساسیت زا، اختلالات یا عفونت ها است. اگر فکر می کنید ممکن است عدم تحمل هیستامین داشته باشید یا علائم نامنظمی را تجربه می کنید، با پزشک خود صحبت کنید.
